Nieuwsbrief
Noodhulpteam bereikt Uttarakhand
29 Jun 2013, Uttarakhand
Vanuit heel India en zelfs vanuit andere delen van de wereld vroegen mensen … “Wanneer gaan jullie naar Uttarakhand?” De mensen hoopten dat Amma hulp zou bieden in dit zwaar getroffen gebied. Zodra de wegen vrij waren gemaakt zodat de getroffen gebieden enigszins benaderd konden worden, begon Amma instructies te geven.
Op weg naar de getroffen gebieden.
In Uttarkashi waren de wegen op zovele plekken weggespoeld, dat de dorpen onbereikbaar waren. Maar er waren minder slachtoffers en er was minder schade aangericht vergeleken met Kedarnath. In en rondom Kedarnath waren hele dorpen weggeveegd, velen hadden het leven verloren en veel mensen waren dakloos en ontheemd. Naar dit gebied werden we gezonden.
Vanaf het moment dat Amma instructies had gegeven, leek het alsof iemand een mierennest had verstoord – iedereen rende rond in een poging om een werkbaar plan op te zetten, gebaseerd op onze toentertijd nog prille kennis van grondverschuivingen.
Maar na de eerste dag hadden dokters van AIMS Delhi al bereikt en waren uitgeruste ambulances en de tele-medische bus al vertrokken vanuit Kochi. We waren er ook in geslaagd om contact te leggen met de lokale administratie. Zij verwelkomden ons met open armen.
We zijn in Srinagar
Vanochtend zijn wij vanuit Delhi vertrokken. Ons voorhoede team zal ter plaatse de situatie onderzoeken en evalueren, voordat de rest van het team en het materiaal daar aankomt. We zijn nu in Srinagar, zo’n 30 km van Rudraprayag waar we voor de komende dagen ons basiskamp opzetten. We zullen pas morgen of in de komende dagen ons enig beeld van de verwoestingen kunnen vormen. Maar één ding is al duidelijk – het zal ver buiten ons voorstellingsvermogen liggen want in één dag had het hier bijna 50 cm geregend!
Tijdens onze reis zijn we ergens gestopt waar we foto’s konden nemen. We zijn afgedaald tot vlak bij het kolkende, bulderende water. Terwijl ik naar beneden naar de rivier klom, kon ik gedurende enkele ogenblikken niet begrijpen wat ik daar zag. Aan de randen van de berghellingen konden we zien hoe hoog het water gestaan had. We zagen achtergebleven rivierzand op de berghellingen tot 10 meter boven het huidige waterniveau, dat nog veel hoger staat als normaal! Stel je voor wat een watermassa hier de bergen naar beneden heeft doen komen. Alles wat op haar pad kwam werd genadeloos meegenomen.
Het onevenwicht in Moeder Natuur
Maar misschien was het niet genadeloos. Moeder Natuur heeft ons al lange tijd ingefluisterd dat we ons pad moeten aanpassen omdat we niet in evenwicht met de Natuur leven en zo de balans verstoren. Maar we luisterden niet. Dan sprak Moeder Natuur iets luider. We hoorden het niet. Zelfs toen ze haar stem verhief, hoorden we haar nog altijd niet. Nu schreeuwt ze haar boodschap naar ons uit – overstromingen en vernietiging in India, overstromingen in Europa … Zovele delen van de wereld krijgen te maken met vreemde, onvoorziene weersomstandigheden. Maar Moeder Natuur doet dit uit compassie, opdat wij niet zouden voortgaan op deze weg van destructie. Misschien zullen we er deze keer meer acht op slaan.
Tot op zekere hoogte willen we wel aannemen dat de balans in de Natuur verstoord is door externe factoren. Maar feitelijk reageert de Natuur vooral doordat we onze innerlijke balans verloren zijn. Als wij onze innerlijke balans herstellen, zal ook Moeder Natuur haar evenwicht kunnen herstellen.
Een gelegenheid om anderen van dienst te kunnen zijn
Voor ons, het team, is dit een unieke gelegenheid om anderen van dienst te zijn, een helpende hand te bieden aan hen die alles verloren hebben. Komende dagen zullen we hier eerst in de meest basale hulp voorzien. Als het kan, proberen we daarna een aantal dorpen te bereiken (want wegen zullen er vanaf zeker punt niet meer zijn) om ter plaatse te zien wat de mensen hebben meegemaakt en wat hun nood is.
– Mukesh